از بررسی خطبه‌های نهج‌البلاغه مشخص می‌شود که امیرالمؤمنین علیه‌السلام همواره آرزوی شهادت در راه خدا را داشته‌اند و این مسئله برخاسته از کمال روحی و مقام والای ایشان بوده است. اشتیاق ایشان به شهادت، نشانگر نگاه توحیدی و عاشقانه ایشان به لقاءالله است، و این خود دلیلی بر عظمت جایگاه شهادت در اسلام و نزد اولیای الهی است.
بیانات امام علی (علیه‌السلام) درباره شهادت، تنها نشان از شوق فردی ایشان نیست، بلکه حاکی از نگرش عمیق به مقام شهادت در راه خدا و مفهومی والا از جهاد در راه حق است. شهادت در نگاه ایشان نه‌تنها پایان زندگی نیست، بلکه پلی به سوی سعادت ابدی و رسیدن به رضوان الهی است.
در گفت‌وگو با حجت الاسلام رضا محمدی، کارشناس مسائل دینی، به بررسی جایگاه شهادت در منظر نگاه والای امام علی (ع) پرداخته است.
یکی از خصلت‌های مهم امام علی (ع) در آینه نهج البلاغه و سخنان گهربار ایشان، شوق بسیار حضرت به شهادت است. این شوق چگونه قابل درک است؟
اشتیاق امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام به شهادت در راه خدا، نشانه‌ای از مقام انسان کامل بودن ایشان است. درواقع شوق به شهادت، تأکیدی بر کمال شخصیت ایشان است.
تمام انبیای الهی و جانشینان آن‌ها، به ویژه ائمه اطهار علیهم‌السلام، انسان‌های کاملی بودند که تمام کمالات انسانی را دارا بودند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام با وجود اینکه به تمام مراتب عرفانی و الهی دست یافته بود، آرزوی شهادت را داشت. این امر نشان می‌دهد که شهادت نه‌تنها نشانه‌ای از کمال انسان بلکه والاترین مقام برای یک بنده خالص خداوند است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
